فاکتورها و عوامل موثر در آمادگی جسمانی در ورزش تنیس روی میز:
۱-سرعت:
سرعت در پینگ پنگ مانند هر ورزش دیگری بسیار مهم است.برای بالا بردن سرعت در آموزش تنیس روی میز میتوان از طناب زدن و دویدن های کوتاه و مضاعف بهره جست.
از دیگر تمرینات برای بالا بردن سرعت میتوان به سایه زدن اشاره کرد.(منظور از سایه زدن ضربه زدن بدون توپ می باشد)این حرکت عضلات پا را تقویت می کند.و این عمل ممکن است با راکت و یا بدون آن صورت گیرد.سایه زدن تمرینی است که در آموزش پینگ پنگ نقش بسزایی دارد و تمامی بازیکنان حرفه آن را بدون نگرانی درباره توپ انجام میدهند.
۲-توان:
برای بالا بردن توان بدن از سایر ورزشهای کمک گرفت از جمله این ورزش ها میتوان به شنا روی زمین، دراز و نشست، ورزش های سوئدی و …نام برد.اکثر مردم نمیدانند که عضلات شکم و پا تا چه در در آموزش تنیس روی میز و حتی مسابقات سطح بالا تاثیر دارد.

۳-انعطاف پذیری:
زمانی که شما در حالت آماده باش در پشت میز نیستید و یکباره توپ به سمت شما می آید ،شما نیازمند انعطاف پذیری هستید تا آن امتیاز را از دست ندهید.اما ضربه زدن به توپ نباید به قیمت آسیب رساندن به بدن شما تمام شود.بنابراین همیشه باید حرکات کششی را جز برنامه ورزشی خود قرار دهید.ایم حرکات بهترین راه برای گرم کردن بدن بازیکن در ورزش پینگ پنگ می باشد.
همنگامی که صحبت از ورزش به میان می آید اکثر مردم تنها فکر میکنند که باید به تقویت عضلات و تکنیک ها و همچنین قوانین آن ورزش بپردازند و آنها را تقویت کنند.اما همان اندازه که عواملی همچون تکنیک و تقویت عضلات مهم است ،آمادگی ذهن نیز مهم و تاثیر گذار است.
برای تقویت ذهن معمولا از بازی های ذهنی کمک میگیرند.این بازی ها به چهار قسمت تقسیم میشوند:
تاکتیکی ، تمرین تصویر سازی ذهنی ،سطح تحریک(برانگیختگی) ،علاقه و تمایل.
در مسابقات و رقابت ها بین دو مبتدی اختلاف میان آنها به وضعیت جسمانی ختم میشود ولی در مسابقات حرفه ای و سطح بالا عوامل ذهنی بیشتر تاثیر گذارند.
تمرین تصویر سازی:
این عامل همان تخیل است.مربیا و کسانی که مسئولیت آموزش پینگ پنگ را دارند همواره سعی میکنند این حالت را در کارآموزانش پدید بیاورد که بتوانند قبل از انجام یک رویداد آن را در ذهن تجسم کنند.مثلا برای یک بازیکن پینگ پنگ باید اینگونه باشد که بازیکن آبشار(تک)های کامل و پیاپی را در بازی تصور کند تا در هنگام اجرای آن برای انجامش آماده باشد.
سطح برانگیختگی یا تحریک:
یک بازیکن باید ذهن خود را قبل از بازی آماده کند یعنی ذهن خود را تحریک کند و آن را آماده نبرد سازد.در برخی موارد پیش آمده که تنیس باز بیش از حد تحریک شده که در این صورت عصبی خواهد بود و قادر نیست به خوبی بازی کند.در این حالت باید خونسردی خود راحفظ کند.

گاهی هم بازیکنان به قدری خونسرد و آرام هستند که نمیتوانند عکس العمل مناسبی در برابر ضربه ها نشان دهند.قصد آن را دارند که محکم و با جسارت پشت میز قرار بگیرند ولی نمیتوانند.آنها باید ذهن خود را تحریک کنند.
تمرینات جسمانی:
همانطور که گفته شد گاهی برای نتیجه گرفتن در آموزش تنیس باید از ورزش های دیگر کمک گرفت.
یکی از این ورزش ها دو سرعت ۵۰ یارد است:
سریع بدوید و پس از انجام آن به صورت راه رفتن یا دویدن نیمه تند به عقب باز گردید.
طناب زدن سرعتی:
طناب باید هم قد خودتان باشد.۲۰ تا ۳۰ ثانیه به طناب زدن ادامه دهید.
راکت سنگین(قدرت):
به دور از میز بایستید و حرکات و ضربات را با یک راکت سنگین تمرین کنید.و تا جایی که میتوانید سایه بزنید.
ورزش های سبک(استقامت و قدرت):
شنا رفتن روی زمین ،دراز نشست و بالا و پایین آمدن از پله ورزش های سبک و استاندارد هستند.در صورتی که ورزش سبک و مفید خاصی به نظرتان می رسد آن را انجام دهید.

تمرین با وزنه(قدرتی):
اکثر غریب به اتفاق بازیکنان حرفه ای معمولا یا دچرخه سواری می کنند و یا دوندگی می کنند و این امر در آموزش تنیس روی میزهمواره یک ضرورت بوده که بازیکن به تقویت عضلات پا و شکم خود توجه کند.
تمرینات تصویر سازی ذهنی:
ضربات مختلف را در ذهن تجسم کنید.
استراحت روحی:
اگر بیش از حد هیجان دارید بهتر است کمی استراحت کنید.ضربان قلب باید منظم باشد.در طول بازی نیز سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید.
اگر یک مربی بتواند نکات بالا را به خوبی پیاده کند ، بی شک در امر آموزش تنیس روی میز موفق خواهد بود.